مدح و ولادت امام محمد باقر علیه‌السلام
می‌رسد از راه، مـاهِ مرتضا ماهِ رجب فصلِ شادابی‌ست این شهرِ خدا ماهِ رجب غافل و غمگین نشو بابُ الکرامت باز شد بر گنهکاران بُود بابُ الرجا، ماهِ رجب اهلِ شبهـای مناجـاتی پُر از آتش شوید می‌برد از بین هر جرم و خطا ماهِ رجب » یا مَن اَرجُوهُ لکُـلِّ الخَیر» را آغاز کن خیر بر ما می‌دهد شیرِ خـدا مـاهِ رجب بنـدگی کـن با تـمـامیِّ وجـودت بـا وفـا تا که محـسوبت کـنـند آئـیـنه‌ای آئینه‌ها اوّلین روزِ رجب، میلادِ مسعودِ ولی‌ست باقرِ عـلمِ پیـمبـر نـورِ چشمانِ نـبی‌ست اوّلِ ماهِ رجب خـیرِ کـثـیرِ اعـظم است چون شبِ میلادِ فرزندِ گهربارِ علی‌ست زینتِ سجّاده‌ها مشعـوف شد از دیدنش هاله‌ای از نور دارد چهره‌اش نورِ جلی‌ست با وجـودِ پـنـجـمـین دُردانـۀ خیـرالـنـسا مذهبِ شیعه طراوت دارد و خیلی غنی‌ست عاشقی کردم به عشقِ پنجمین دلدارِ عشق در پناهِ حضرت باقر شوم غمخوارِ عشق آمد و روشن شده چشمانِ زیبای حسین آمـد و شـد امـتـدادِ خـطِّ والای حـسـیـن آمـد و شد زینتِ دامـانِ زین الـعـابـدین آمد و خوشحال شد روی دل آرای حسین آمد و با دانشِ بی‌حدّ و حصرش می‌کند بر همه تشریح فضلِ همچو دریای حسین بعدِ بابایش یـقـین دارم که پایش می‌نهد بی‌بـرو برگـرد جـای ردِّ پاهـای حسین خطبه خوانی می‌کند در کودکی در شهرِ شام می‌کند زینب بر این آقـا تمـاماً، احترام آمده آنکس که علمش برترینِ علم‌هاست سینه‌اش مملوِ از عشق و عنایاتِ خداست آمده آنکس که پیغمبر سلامش کرده است آمده آنکس که قابِ عکسِ روی مصطفاست نامِ زیبایش محـمّد از نـژادِ حـیدر است در شجاعت سیبِ دو نیمِ علیِ مرتضاست فاش می‌گـویم امامِ پـنجـمیـن آقای نـور با احادیثش ز کارِ هرکسی عقده‌گشاست باقـرِ عـلـمِ نـبی اوجِ کـراماتِ خـداست پنجمین آئینه‌دارِ حضرت خیر النساست |